نوسانات قیمت از مهمترین ویژگی های بازار انرژی بوده که منجر به ایجاد ریسک قیمتی و بی ثباتی اقتصادی می گردد. این ریسک باید به کمک ابزار مشتقه مناسب پوشش داده شود. استراتژی بهینه پوشش ریسک از طریق تخمین نسبت پوشش ریسک مشخص می گردد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر محاسبه نسبت بهینه پوشش ریسک کالاهای انرژی به روش حداقل واریانس و با استفاده از روش های اقتصادسنجی می باشد. سپس، کارایی نتایج مدل های مورد مطالعه با یکدیگر مقایسه شده است. در راستای رسیدن به هدف، از سری زمانی هفتگی قیمت های آنی و قراردادهای آتی نفت خام و گاز طبیعی در طی دوره پنج ساله 2018-2013 استفاده شده است. نرخ های پوششی به وسیله مدل های ایستا (روش های حداقل مربعات معمولی و مدل خودرگرسیون برداری) و پویا (مدل های ناهمسانی شرطی اتورگرسیو و کاپولا) برآورد شده اند. از مقایسه کارایی مدل های مختلف می توان نتیجه گرفت که مدل های کاپولا کاراترین روش برای پوشش ریسک می باشند.